Veel mensen zijn bang voor de tandarts. Ik heb daar niet zo’n last van. Afgelopen dinsdag was ik ineens zenuwachtig toen ik naar de tandarts moest. Toch heb ik wel het een en ander meegemaakt.

Laat ik het eens opschrijven in een blog.

Vroeger:

Vroeger had je de schooltandarts wow kunnen jullie je die nog herinneren. Dan kwam er een bus voor de school rijden waar de” tandartspraktijk” in zat. 2 dagen lang stond ie daar dan en om de beurt  werden de kinderen uit de klas geroepen.  Langzaam kroop de tijd voorbij. Zo begonnen bij de A……B……C en dan lag het er aan hoe goed het gebit van mijn voorgangers was of ik de eerste dag of de tweede dag aan de beurt was. Van het begin dat die bus voor de school stopte lette ik niet meer op in de klas en zat alleen maar zenuwachtig voor me uit te staren.  Daar gaat F en G. En als je dan aan de beurt was (ik weet niet meer of mijn moeder mee mocht maar, ik denk het  wel) dan was je zo klaar en kreeg je zo’n vreselijke fluor behandeling als toetje.

België:

Na de schooltandarts mocht ik in België naar de tandarts. Deze man heeft mij van mijn angst afgeholpen. Een hele fijne tandarts, die helaas alles wat de schooltandarts in elkaar had geflanst weer opnieuw moest doen. Gelukkig had ik een recht gebit… maar toen… kwamen de verstandskiezen door. Mijn tandarts raakte ernstig in paniek. “Dadelijk trekken je tanden scheef”. Dus binnen no time ging ik naar het ziekenhuis en trokken ze alle 4 de kiezen, die nog niet uitgekomen waren en dus opgesneden moesten worden. Een week bont en blauw, ziek in bed als gevolg.

Bosnië:

Een jaar of 10 geleden waren we met vrienden op vakantie in Kroatië en Bosnië. Aan het einde van de 2 weken Kroatië brak een vulling af en schoot in mijn kies. Dus iedere keer dat ik mijn kiezen op elkaar deed duwde de vulling op mijn zenuw. Het deed zoveel pijn dat toen ik in Sarajevo was aangekomen meteen daar naar een tandarts ging. Ja….het was een potige dame die tijdens de oorlog in Duitsland had gewerkt dus, gelukkig kon ik me verstaanbaar maken. Bij deze dame ben ik 3 keer terug geweest in 2 weken voor zenuwbehandelingen en een wortelkanaalbehandeling. Ze wilde, ondanks mijn aandringen) geen witte vulling erin zetten. Wel een of andere mengeling van 2 goedjes, dan werd het licht grijs. Dit goedje bleek zo keihard te zijn dat mijn tandarts in Nederland er niet aan durfde te komen.

Maar goed nu de kies:

In september was ik bij de tandarts waar een gaatje in mijn kies werd gevuld, geen probleem. Na een week begon de tand een beetje te zeuren en af en toe te kloppen. Ik dacht: “dat zullen wel naweeën zijn. Niet te veel aandacht aan besteden. Na een maand dacht ik: “misschien moet ik eens naar de tandarts gaan”. Door tijdgebrek is dat er niet van gekomen. Toen er een bult op mijn tandvlees kwam heb ik toch maar even gebeld met de mededeling: ”ik denk dat mijn vulling iets te hoog is, het zeurt een beetje, geen pijn.”

Een week later kwam ik vrolijk binnen huppelen, sprong fanatiek op de behandelstoel en binnen 3 minuten was er niks meer van mijn vrolijkheid te bespeuren. “Even een foto maken want, ik denk niet dat het de vulling is”, dan tegen de assistente:”bhedkdiegvl  blabla jedyde hjydc” Een hoop abracadabra. En toen de foto gemaakt was: ”Ja , dat dacht ik al. De wortel is gebroken, die tand moet eruit, ik zal even de verdoving pakken”. WAAAAAAAAAAAAAAT STOPPPPPPP HOEZO VERDOVING, WAAROM?   

“Dan haal ik hem  er meteen even uit”  “NEEEEEJJJ dat wil ik niet, dan heb ik een gat in mijn gezicht en dan??” Dat was voor latere zorg. Dit moest eerst genezen.

“Nee, ik wil het niet, ik moet hier even over nadenken.” En nadat ik een nieuwe afspraak had gemaakt ging ik richting huis en was mijn hele dag verpest.

Dinsdag:

Afgelopen dinsdag was het zover. In de wachtkamer van de tandarts las ik op facebook  nog even het horrorverhaal van een vriendin die de dag ervoor haar kies had laten trekken. Niet zo slim aangezien ik best zenuwachtig was. Maar goed…uiteindelijk zat de verdoving erin en kwam er een zware tang in mijn zicht. Ogen dicht en niet naar kijken…

“Wow, auw stooooooop.”

“Oh doet het nog pijn??”

“Uh jaha”

“Dan verdoof ik nog wat bij.”

En toen die er eenmaal in zat was de kies er zo uit. Fluitje van een cent en nergens meer last van.

 Vrolijke kerst