Inval

Inval

“Bam, bam, bam, bam.” Het is 04.30 uur en ik zit rechtop in mijn bed van de schrik. “Kaboem” en gerinkel. Honden beginnen te blaffen. Even mijn hersenpan op wakker zetten, want ik droom echt niet. de voordeur van het appartement bij de buren werd open geslagen en de ijzeren luiken vielen op de grond. Het is aan de voorkant van de appartementen. Ik slaap aan de achterkant, vanaf mijn balkon is niks te zien.
Geroezemoes op de balkons om me heen. Mensen komen slaperig naar buiten. Praten zacht over de balkons heen met elkaar. De Engelsen verder op doen dat op een wat harder volume. Ik versta niet wat er gezegd wordt maar iedereen is uit zijn slaap wakker geschrokken. Ik ga weer in bed liggen. Wat was dit nou toch weer?

Tenerife
We zijn op vakantie op Tenerife. Vijf dagen geleden zijn we hier aangekomen. Het appartement is goed genoeg. Een goed bed, fijne badkamer en een mooie ligging. Hier en daar mag het een en ander wel vervangen of gerepareerd worden maar dat zijn kleine dingen en daar stoor ik me verder niet aan. Het appartement ligt in een complex-achting-iets. Je moet eerst door een hek en dan liggen er veel appartementen bij elkaar. Deze zijn grotendeels van verschillende eigenaren die ze verhuren aan toeristen of mensen die er wat langer willen blijven wonen. Er is een zwembad bij en mooi aangeplant groen.

Bewoners
Er zijn dus ook bewoners. Overwinteraars die de kou in hun eigen land ontvluchten maar, ook dromers die denken op Tenerife het geluk te kunnen vinden. Werken voor het nodige geld en verder feest, wiet, strand en relaxxxxx. Het is allemaal heel anoniem want, je huur betaal je contant aan de eigenaar van jou appartement. Verder heb je met niemand te maken. Een paar dagen geleden dacht ik nog: “Als je even wil verdwijnen dan kan dat goed hier.”

Politie
Uiteindelijk ben ik weer in slaap gevallen. De twee katten die iedere nacht hetzelfde rondje wandelen en elkaar altijd om 07.00 uur bij ons op de hoek tegenkomen en dan op elkaar gaan mopperen, krijsen me weer wakker.
Ik kijk op het balkon maar alles is rustig. Toch spookt me het voorval van een paar uur geleden door mijn hoofd. Broek aan, shirt aan en aan de voorkant even kijken wat er te zien is. De voordeur net ver genoeg open om mijn hoofd erdoor te steken. Rechts, niks. Ik draai mijn hoofd naar links en hoor vrolijk: “Buenos dias (goeie morgen)”. Twee meter verderop staat een agent bij de deur. “Hemos Te despiertas esta noche? (We hebben u toch niet wakker gemaakt?)”

Koffie
De agent houdt de wacht bij de ingeslagen deur. Niemand mag erin tot de recherche klaar is. Hij staat er al een paar uur en ik bied hem een kop koffie aan. Met een grote glimlach neemt hij mijn aanbod aan. Ik loop terug naar mijn appartement. Vijf minuten later loop ik met twee grote koppen, gloeiend hete koffie terug naar de agent. Eentje voor hem en een voor mij. Ik wil nou wel eens weten wat er gebeurt is vannacht. Uit mijn zak haal ik suiker en melk. Van allebei wil hij veel. Tis unnu zoete 😉

Terrorist
Dankbaar pakt hij de kop koffie aan. Hij spreekt best een woordje Engels en ik vraag hem waarom ik zo bruut uit mijn slaap ben gehaald. Hij mag eigenlijk niks zeggen maar ze hebben er vannacht een man opgepakt die vermoedelijk een terrorist was. Er zijn spullen gevonden waar een bom van gemaakt kan worden. “A suiside mission”, zegt hij zo interessant mogelijk. Maar nu zijn we weer veilig. De man zat er waarschijnlijk al maanden. We kletsen nog wat verder. De man had ook nog een kind bij zich van een jaar of negen. Zo zijn ze hem op het spoor gekomen. Hij had haar in België van school opgehaald zonder dat moeder het wist en toen hebben ze een klopjacht opgezet.

Verhaal
Wat een verhaal hè. Het echte verhaal is alleen dat de knallen vannacht echt waren. De onrust in het complex ook maar, ik ben er niet achter gekomen wat er nou echt aan de hand was. Vanmorgen was er niks meer te zien van wat er vannacht is gebeurd. Echt te saai om een blog over te schrijven dus, heb ik bovenstaande maar bedacht.

Advertentie

Vooroordelen

Mensen zijn leuk om naar te kijken. We denken ook allemaal dat we aan mensen kunnen zien waar ze vandaan komen. Dat is ook wel zo maar, misschien moeten we wat verder kijken dan huidskleur en afkomst.

Chinezen
De gelige huid met spleetogen zijn, voor het grote deel van de Nederlanders, Chinezen. Dat is natuurlijk niet zo want het verschil tussen Chinezen, Japanners, Indonesiers en mensen uit bijvoorbeeld Thailand nemen wij niet zo nauw. Dan kan het ook nog eens zijn dat zo’n “Chinees” gewoon in Nederland geboren en getogen is omdat, zijn grootouders vroeger naar Nederland zijn gekomen en zijn ouders hier gewoon geboren zijn.

Surinamers
Ja, die zijn “natuurlijk” altijd chocolade bruin. Alle donkerbruine mensen komen uit Suriname of Afrika. Ze kunnen allemaal goed dansen en kunnen ontzettend goed koken (van dat laatste denk ik echt dat het waar is haha). De vrouwen hebben allemaal dikke billen om mee te schudden en de mannen hebben allemaal een grote…uh…och ja ik schrijf het gewoon, piemel. En het komt allemaal morgen wel. Mañana, Mañana.
In sommige stukken van Afrika discrimineren ze trouwens heel erg op huidskleur. Hoe donkerder je huid hoe lager je staat in de ranglijst en hoe dommer en armer je bent.

Russen
Tja, die Russen. Die hebben allemaal een bleke huidskleur (er schijnt ook nooit de zon), dat ronde hoofd wat al die Russen hebben kun je niet omheen. Ze drinken veel, zijn arrogant en luidruchtig. Bij dames is alles kort kort kort.

Engelsen
Echt rood haar en hele lichte huid. Je herkent de mannen aan de voetbalshirts die ze altijd dragen. De vrouwen hebben veel te veel make-up op en te korte kleren aan. De mannen zitten in groepen in de kroeg bij elkaar en maken veel kabaal.

Polen
Nou ja, die zijn natuurlijk altijd dronken, kunnen geen auto rijden laat staan een vrachtwagen. Ze stelen allemaal ons werk en krijgen veel te weinig betaald. Door hun witte gezichten en ingevallen ogen lijkt het net of ze altijd ziek zijn. De vrouwen gebruiken veel make-up, hebben allemaal nep borsten en pornoblond haar.

Nederlanders
Die kennen we het beste. Die zijn gierig, denken alleen aan zichzelf, kopen alleen de aanbiedingen. We worden in het buitenland niet voor niks door koopmannen nageroepen met: “kaikuh kaikuh nie kopuh”

Dan nog
Zuid-Europeanen zijn allemaal macho’s, rokken jagers op scootertjes. Belgen kunnen geen auto rijden. Duitsers zijn dik en arrogant. Mensen met tattoo’s zijn criminelen en dikke vrouwen zijn altijd grappig en gezellig

Marokkanen en Turken
Die halen wij Nederlanders vaak door elkaar en durven dan ook nog te zeg: “Och ja, is toch allemaal hetzelfde.” Alle mannen met baarden en een kale kop zijn terrorist en hebben zich al ingeschreven om te gaan vechten in Sirië. De vrouwen met hoofddoekjes zijn onderdrukt.

Waar wil ik nou eigenlijk heen met deze blog? Dat wist ik zelf nog niet tot halverwege het schrijven.
Als we mensen zien, die we niet kennen, vormen we een mening. Deze mening klopt merendeels niet, dan wel. Als ik alleen even naar mijn eigen straat kijk: De Turkse gezinnen vragen altijd hoe het met me gaat, zijn echt geïnteresseerd, de Marokkanen zijn altijd beleefd zullen hun ouders nooit op hun oude dag alleen laten en bellen bij mij aan als ik het raampje van mijn auto perongeluk open heb laten staan (en dan zit de radio er nog in 😉 De man uit Macedonië heeft mij gezegd dat als ik ooit problemen heb dat ik altijd bij hem kan aanbellen dan komt ie me helpen. De Haarlemse vol met tattoo’s is mijn vriendinnetje die altijd voor me klaar staat. De Poolse jongen verderop komt me helpen als ik iets zwaars moet tillen en heb ik nog nooit alcohol zien drinken.

Ook ik ben iemand die snel een oordeel heeft en dan later erachter kom dat ik er naast zat. Ik zal dat dan wel openlijk toegeven. Laten we elkaar zien zoals we zijn en niet zoals er maar een paar van ons ras, geloof of cultuur zijn.

Laat onze lach de wereld veranderen en niet de wereld onze lach.

Dan nog twee dingen die bewezen waar zijn:
– Een Indo met fout geblondeerd haar is een rascistische politicus die niet verder wil kijken dan de vooroordelen die we hebben.
– En Minions zijn altijd geel met een blauwe broek en eten bananen.

De producer en het callsheet:

De producer en het callsheet:

Als producer ben je verantwoordelijk voor het callsheet en/of de productieboeken. In het callsheet staat de informatie die belangrijk is voor de tv ploeg die de opdracht gaat uitvoeren. Er zijn heel veel verschillenden klussen en dus ook heel veel verschillende callsheets.
In het callsheet staan de belangrijkste dingen als:
Wat ga je doen…
Waar moet je zijn…
Hoe laat moet je er zijn…
Met wie ga je er werken en hun telefoonnummers…

Nieuws
Als ik als nieuwsproducer werk bij Omroep Brabant dan bestaat mijn callsheet uit een ‘geeltje’ (post-it) met de tijd, het adres en met wie. De cameramensen hebben de telefoonnummers van de verslaggevers in hun telefoon staan. Wat ze gaan draaien vertel ik erbij als ik het geeltje op hun voorhoofd, borstkast of arm plak. Als ze al onderweg zijn en nog een nieuw onderwerp erbij krijgen dan stuur ik ze een appje met de gegevens door. Dit om te voorkomen dat ze naar Schoollaan in Herten (Limburg) rijden ipv de Schoolstraat in Herpen (Brabant). Ja inderdaad, echt gebeurd.

Wekelijks programma
Er zijn ook wekelijkse programma’s. Deze programma’s zijn altijd op dezelfde dag van de week, op hetzelfde tijdstip, met meestal dezelfde crew. Hier komt dan ook vaak hetzelfde callsheet met een andere datum en hier en daar een verandering. De grootste verrassing is dan ook wat we gaan eten die avond. Altijd een spannend moment voor de vaste crewleden en ook vooral een ideaal moment om de producer van het programma te plagen omdat, ze eigenlijk toch liever chinees willen en geen pizza.

Voor-geproduceerde klussen
Dan zijn er de voor-geproduceerde klussen. Dan krijg je te horen dat er een cameraman met eventueel een geluidsman een aantal dagen of weken later ergens moeten zijn voor opnames. Het liefs dan ook nog de mensen die in het rijtje staan van hun favorieten. Ik vraag deze mensen dan aan bij de planning. Bij de planning kunnen ze ook niet meteen zeggen wie het gaat worden. Dat antwoord kan zomaar de dag erna komen omdat niet iedereen meteen de telefoon op neemt. Wel wil degene die de aanvraag doet een paar uur later al via een mailtje weten wie de mensen zijn en een uur later weer en een uur later weer.
Als we dan uiteindelijk weten wie het zijn dan wordt de informatie van de klus doorgestuurd naar de ploeg die gaat draaien.

Evenementen
Er zijn ook nog de evenementen. De callsheets hiervan zijn wat uitgebreider. Daar staat de crew van de dag op, het adres waar ze moeten zijn, hoe ze er moeten komen en waar ze moeten parkeren. Of er parkeervergunningen zijn, van wie je die moet krijgen. Of er doorrijkaarten nodig zijn om via het parcours op de juiste plek te komen. Wie er om hoe laat moet zijn. De verantwoordelijke per functie voor de dag. Wanneer de pauzes zijn, waar we gaan eten, een tijdschema, hoe je aan de polsbandjes komt, een plattegrond van het decor. Wie welke apparatuur mee neemt en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Je voelt hem misschien al aankomen, dan ben je afhankelijk van heel veel partijen om alle informatie te verzamelen voor je callsheet.

Op tijd
Voor deze klussen probeer ik altijd ruim op tijd (lees een paar dagen van te voren) de callsheets de deur uit te doen. Probeer. Aangezien je van verschillende partijen afhankelijk bent voor informatie wil dat niet altijd lukken. Mocht het nou zo zijn dat er speciale dingen zijn, bijvoorbeeld polsbandjes die verstuurd moeten worden, eten dat van te voren besteld moet worden of een vroeg tijdstip waarop de crew zich moet melden, dan zal er altijd al van te voren een mailtje gestuurd worden met die details of vragen.

Lezen
Het callsheet wordt niet gemaakt om de mail-inbox te vervuilen of de A4tjes op te printen, er staat echt relevante informatie in. Misschien is niet alle info voor alle leden van de crew belangrijk maar, er staat altijd wel iets in wat belangrijk voor je is.
Toch worden de callsheets maar door een paar mensen van de crew gelezen. Dat merk je aan veel dingen. Bijvoorbeeld, de fouten die er uit gehaald worden. Mensen die erachter komen dat een van de telefoonnummers maar 9 cijfers heeft, of en dat was heel erg gênant…diegene die al een half jaar gescheiden is leest de verkeerde achternaam op het formulier. Oeps.
Maar je merkt het vooral aan alle telefoontjes die je de ochtend van de productie krijgt van mensen die bellen waar ze moeten zijn die dag. Of dat de cameraman die in het callsheet genoemd wordt om de SXS recorder mee te nemen, hem niet bij zich heeft. “Ja, dat wist ik niet.” “Stond in je callsheet.” “Tja, die lees ik nooit.”

De producer
Producers zijn regelaars, troubleshooters, allesweters en ‘zorgen’ graag. Ze zorgen dat het de crew aan niks ontbreekt. Ze weten wat er speelt. Heb je een vraag…de producer weet het antwoord en als dat niet zo is zorgt hij of zij ervoor dat ze het zo snel mogelijk weten. Moet een minuut voor de live uitzending dat verkeersbord uit dat shot dan zorgt de producer dat, dat bord weggehaald wordt voor de uitzending begint.
Regisseur, programmamaker en crew moet blindelings kunnen vertrouwen op de producer.

Nou zijn er mensen die denken dat producers niks anders te doen hebben dan hun callsheet maken. (laatst kreeg ik de opmerking: “Ik zou wel eens een lijstje willen hebben met wat een producer de hele dag doet, volgens mij is dat niet zo veel.”)
Met alleen een callsheet maken zou het inderdaad een luizenleventje zijn, was het niet zo dat die ene klus misschien voor de cameraman en geluidsman de enige klus is voor die dag maar, dat een producer een paar tegelijk moet regelen, problemen op de vloer moet oplossen, beelden aankopen en verkopen en zorgen dat andere omroepen op tijd beelden hebben. Lijsten invullen zodat alles ook weer terug te vinden is. Contact houden met externe producenten dat de programma’s er op tijd zijn. Op het laatste moment zorgen dat er toch nog een extra cameraman in de rechtbank is omdat de plannen zijn gewijzigd en er live gestreamd moet worden.
Bij de grotere projecten zorgt de producer er niet alleen voor dat crew op tijd is en binnen kan maar ook dat ze drinken hebben, op tijd kunnen eten en dan ook nog goed eten want “tankstation eten en een frietje krijgen we al iedere dag”, er moeten genoeg opname kaartjes zijn, genoeg schijven voor back-up, zorg dat de plopkappen er zijn. Dat iedereen happy is en dat betekend dus altijd genoeg koffie.

Begrijp me goed. Ik heb een geweldig beroep. Iedere dag is anders en ieder evenement een uitdaging. Het is een functie met een misschien iets minder duidelijke omschrijving als een cameraman of geluidsman maar zonder producer en zijn of haar lijstjes en callsheets zou het een grote chaos zijn.

 

 

Lees ook eens de blogs van: www.reinonline.nl Alle ins en outs over de tv wereld.