Tot en met de rollator

Ik bedenk de geweldige kop niet zelf hoor. Ik heb hem gehoord in de radio studio van Omroep Brabant. Daar waren gisteren de heren van Rowwen Hèze te gast. En niet zomaar even, nee de band was uitgebreid met vijf extra muzikanten. Negen heren en twee dames stonden samen in de livestudio van Omroep Brabant en hebben vier liedjes voor de luisteraars gespeeld.

 

Vroeger:

Ik kan het natuurlijk niet laten om even terug te denken aan vroeger. Sentimenteel gedoe ook, maar ik schrijf het toch ook even op. Ongeveer 23 jaar geleden, toen ons Celine nog slecht 17 jaar oud was, presenteerde ik voor de lokale radio omroep van Margraten “Radio Mergelland” het jongerenprogramma “Styles”. Hiervoor mocht ik Rowwen Hèze gaan interviewen die vlak daarvoor voor de eerste keer op Pinkpop hadden opgetreden. Het is dan 1992. Mijn broer ging mee want hij had zijn rijbewijs en een collega vrijwilliger ging mee omdat, zoals ie zelf zei: “misschien moet ik technisch ondersteunen”. Haha hij wilde er gewoon bij zijn en baalde dat ik mocht gaan.

Ik had mijn mooiste blouse aan en was goed zenuwachtig.

Het was een leuk interview waarin onder andere werd verteld dat ze niet dachten ooit eens te kunnen stoppen met hun baan om fulltime met Rowwen Hèze bezig te zijn.
image

 

Radio:

Nu zitten ze in de radiostudio en verteld Tren dat ze doorgaan tot en met de rollator. Ik denk dat daar veel mensen blij mee zijn. Ook familie van mij in Gelderland en de Brabantse luisteraars, zelfs een paar Brabantse collega’s die, als ik het ze vraag, zullen ontkennen dat het zo is, want “tsssss die Limburgers moeten we aan België geven”. En vervolgens wel stiekem naar Herberg de Troost gaan.  Ik ben er in ieder geval blij mee. Want we kunnen heerlijk feesten, maar ook goed janken met liedjes van de band.

 

Fan:

Wanneer ben je fan vraag ik me wel eens af. Ben ik fan, nee ik denk het niet. Ik vind de liedjes erg leuk en als ze in de buurt optreden dan ga ik er wel heen, als ik niet vergeet een kaartje te kopen. De eerst 5 CD’s heb ik wel maar daarna heb ik niet echt meer een cd gekocht (van niemand niet trouwens).

En dan heb ik ook nog een paar favoriete nummers. Blieve Loepe, Koning Hay, De zwarte plak  en De Moan die ze speelde vandaag ook in de studio speelde.

De band:

Wat mij waarschijnlijk zo aanspreekt aan de band, naast de muziek, zijn de heren van de band. 23 jaar geleden zagen ze me voor de eerste keer en 13 jaar later voor de tweede keer, toch herkende ze me nog en wisten ze waar ze me gesproken hadden. (Of ze deden net alsof). Nu herkennen ze m’n bolle koppie nog wel maar weten ze, denk ik, niet meer waarvan. Toch blijven ze altijd even aardig. Dat vind ik leuk.

 

Trouwen:

Toen ik 17 was wilde ik toch wel graag met Tren trouwen, samenwonen was eigenlijk ook al goed. Het is er allemaal niet van gekomen en ik denk dat we nu, 23 jaar later, echt te ver uit elkaar zijn gegroeid. Ook zou het wel sneu zijn voor de partners die we nu hebben. Die zullen het niet begrijpen. Haha.

 

Dialect:

Ik ben Nederlandssprekend opgevoed, met een zachte G weliswaar. Mijn vader komt uit Gelderland dus wij spraken thuis geen dialect. Wel sprak ik dialect tegen dieren. Een Americaans/Margratens dialect met Gulpense invallen, aangevuld met hier en daar een Maastrichts woord. Dit dus doordat ik veel Rowwen Hèze luisterde, in Margraten opgroeide, in Gulpen op school zat en in Maastricht een studentenbaantje had. Niemand die er iets van snapte, behalve ik en… mijn huisdieren.

 

Luisteren eens naar het lied “Gebrouwe in Limburg” en kijk eens naar de clip…500 muzikanten, zangers en zangeressen, professioneel en amateurs hebben aan dit nummer meegewerkt. Een project waar ze trots op kunnen zijn, (mijn) mannen van Rowwen Hèze.