Het is weer iedere ochtend kei hard schrikken voor mij. Ieder jaar weer opnieuw. En ook altijd in oktober. ’s Morgens vroeg, als de wekker is gegaan. Rechter oog open, die gelooft het al niet en gaat weer dicht. Linker oog dan…nee, die gelooft er ook niks van. Dicht. Een paar minuten later proberen ze het samen…open…dicht…open. Blik op de klok. Ja echt 7.00 uur. Ook nog even op mijn gsm kijken, ja 7.00 uur. Geen twijfel mogelijk. 7.00 uur.
Maar, het is nog zo donker buiten, zwart zelfs.
Schok.
Dan de volgende schok. Dat gaat eigenlijk hetzelfde als met de ogen maar dan met de voeten. Rechter voet onder het dekbed uit en weer terug. Linker voet dan…nee, terug. Veel te koud. Dan maar samen, in een keer. Hup, ogen open, dekbed weg en gas erop. Op weg naar de badkamer. Zo koud en zo donker.
En dan zou je zeggen programmeer dan de verwarming goed in dan is het niet zo koud in de ochtend. Ja, dat kan maar, na een half uur ben ik het huis weer uit. Zonde dat de verwarming zo hard heeft lopen blazen, voor een half uurtje warmte. Nou niet zeuren dus.
Buiten.
Een half uur later komt dan nog een domper. Stiekem hoop ik dan toch dat als ik de voordeur open maak dat ik me bij het opstaan, wassen, tandenpoetsen en aankleden heb vergist. Dat ik nog half zou slapen of gewoon even van de wap zou zijn. Dat als ik de voordeur open doe, dat dan de zon zou schijnen en het lekker warm is.
Nope, helaas. Aan de voorkant van het huis is het precies hetzelfde als aan de achterkant. Donker en koud.
Van die dagen.
Dan zijn er ook nog van die dagen dat het gevroren heeft ’s nachts. Schandalig, maar het gebeurt. Dat doen ze, zo maar, zonder overleg. En aangezien ik de kou altijd probeer te vergeten of probeer te negeren schrik ik er ook nog altijd van als de ramen van mijn auto zijn bevroren. Dat krabben past ook helemaal niet in mijn ochtendtijdschema (is dat een scrabble woord?). Ik vind het wel belangrijk dat de ramen goed schoon zijn. Ik wil graag alles goed kunnen zien om me heen. Bijvoorbeeld de mooie mannen in de file naast me.
Schok 5.
Ik moet in de spits ongeveer een uurtje rijden. En na een kwartier is het dan heerlijk warm in de auto. Daar komt ie…schok 5 van de vroege ochtend…de auto uit. Na een uurtje rijden blijkt het niks warmer geworden te zijn. Het vriest nog steeds en ik moet toch zeker 200 meter naar de deur lopen. Voordat ik dan weer binnen ben heb ik het gevoel dat ik bevroren ben.
Herfst.
Maar ik loop op de zaken vooruit. Het is pas herfst, alleen nog de donkere ochtenden, de regen en een beetje kou.
Eigenlijk is het ook erg mooi in de herfst. Honderden fotomomentjes. Mooie bomen, mega paddenstoelen en super luchten. Dus daar hou ik me dan ook aan vast.
En als de winter begint denk ik altijd maar, “over 3 maanden is het weer lente”. Helaas werkt het bij mij dan ook zo, dat als de zomer begint, ik zit te balen dat het over 3 maanden weer herfst is.
Zon.
Geef mij maar altijd zon en warmte. Een dagje geen zon, maar wel warmte mag ook, vooruit dan maar. Het zit er dan ook in dat ik ooit (een mens moet dromen hebben) ga overwinteren in een warm land. Mij maak je blij met zon. Ik ben, geloof ik, ook nooit chagrijnig als de zon schijnt.
Zon, zon, zon.
8 graden was het vandaag, nat en grauw. Niks voor mij.
Maar misschien, heel misschien, is het morgen, als de wekker om 7.00 uur gaat, wel licht buiten en warm. Misschien als ik lief ga slapen, zonder te zeuren…we zullen zien.
Celine Otten 