mooi

Het is mode zeggen ze dan, mannen met baarden. Ik snap er niks van. Als een of andere mode goeroe uit Parijs roept dat baarden in zijn, stoppen alle jonge mannen met scheren.

Mooi:

Allemaal mooie, jonge mannen die je niet meer kunt zien achter al dat haar. Die mooie gezichten…foetsie. Geen kaaklijn meer, geen lippen, alles weg. Ik vind het echt niet mooi.

Nog lelijker:

Wat ik nog lelijker vind zijn mannen die hun baard laten staan en dan hun hoofd kaal scheren. WAAROM?? Is dat omdat vrouwen kale hoofden mooi vinden en baarden fijn aan vinden voelen? Misschien zijn die vrouwen er wel hoor. Ieder zijn eigen smaak. Ik snap het gewoon niet.

Kassa:

Laatst stond ik bij de kassa van de Lidl en was vergeten een tasje te pakken. Ik draai me om en zeg tegen de meneer met baard achter me: ”Sorry meneer mag ik even langs, ik ben een tasje vergeten te pakken”. Zegt die meneer: “Celine, herken je me niet ofzo?” Dus ik kijk nog eens goed, blijkt het een jongen te zijn waar ik scoutingleidster van ben geweest. “Oh sorry sorry maar ik kijk nooit zo goed naar mannen met baarden, je ziet er zoveel ouder uit met baard.” Zonde vind ik dat.

Makkelijk:

Veel mannen zeggen dat ze het wel makkelijk vinden zo. “Wat? Die 5 minuutjes ’s morgens die ze nodig hebben om hun gezicht te scheren?” Vrouwen geven kapitalen uit om hun lichaamshaar weg te laten halen. En dan maar te zwijgen over de tijd die het allemaal kost. Wenkbrauwen in een mooie vorm. Snorharen weg, donshaartjes op de slapen, die vervelende haartjes op de kin. Dan nog de oksels, de bikinilijn en benen. Als mannen al dat haar zo fijn vinden moeten de vrouwen dan misschien ook maar eens stoppen met scheren. Hoe zouden die mannen daar dan op reageren?

Mening:

Gisteren heb ik mijn mening eens over de redactie geroepen. Een jonge collega gevraagd waarom hij zijn baard laat staan. Bij hem was het een gevalletje van te lang niet bijgewerkt. Het moet een stoepelbaardje zijn en hij zal snel de tondeuse weer eens aanzwengelen. Hij vind een klein beetje baard wel leuk omdat, ie anders heel erg jong lijkt. “Dus…een baard maakt je oud”, denk ik dan.

De stagiaire was mee aan het luisteren en zegt: “Baarden zijn in de mode”. Ja, daar zat ik op te wachten, dat vind ik zo een zwak excuus. Dus als het in de mode is dan moeten we het maar allemaal mooi vinden. Dan moet maar iedereen stoppen met scheren.

Een of andere mode-man zit stom dronken in zijn atelier en roept dat ie geen zin heeft om zich te scheren, “weet je wat, we maken er mode van, dan scheert niemand zich meer.”

Jaren 70:

Oh ja, de stagiaire wist ook nog te melden dat de mannen in de jaren 70 ook allemaal hun baard lieten staan en dat dat allemaal weer terug komt. “Maar wie bepaald dan dat dat terug komt?” vraag ik oprecht nieuwsgierig. “Ja, dat is gewoon zo, ook met de mode”, is haar antwoord. Dus dat bepaald weer die dronken mode-man ergens in Milaan of Parijs. Met gevolg dat de helft van de mannen met baarden eruitzien als IS-strijders en de andere helft 20 jaar ouder lijkt.

Baardje:

Het is mijn mening maar hè en iedereen moet gewoon doen met z’n uiterlijk wat ie zelf wil. Daar heb ik niks over te zeggen maar, een modegoeroe ook niet. Een twee dagen oude baardje is trouwens niks mis mee, is wel stoer als je het bijhoud.

Maar mannen, laat je gezicht toch zien, dat is toch veel leuker. Een mooie lach die je gewoon ziet. De kuiltjes in de wangen of die kleine trekjes van de spieren als je zenuwachtig bent. Die mondhoek die een beetje omhoog gaat als je lief wil lachen. Nu zien we bij mannen met baarden alleen maar de fonkelende ogen en de lachrimpels naast de ogen.

Ik kijk graag naar het gehele mooie koppie 😉

Het is weer iedere ochtend kei hard schrikken voor mij. Ieder jaar weer opnieuw. En ook altijd in oktober. ’s Morgens vroeg, als de wekker is gegaan. Rechter oog open, die gelooft het al niet en gaat weer dicht. Linker oog dan…nee, die gelooft er ook niks van. Dicht. Een paar minuten later proberen ze het samen…open…dicht…open. Blik op de klok. Ja echt 7.00 uur. Ook nog even op mijn gsm kijken, ja 7.00 uur. Geen twijfel mogelijk. 7.00 uur.

Maar, het is nog zo donker buiten, zwart zelfs.

Schok.

Dan de volgende schok. Dat gaat eigenlijk hetzelfde als met de ogen maar dan met de voeten. Rechter voet onder het dekbed uit en weer terug. Linker voet dan…nee, terug. Veel te koud. Dan maar samen, in een keer. Hup, ogen open, dekbed weg en gas erop. Op weg naar de badkamer. Zo koud en zo donker.

En dan zou je zeggen programmeer dan de verwarming goed in dan is het niet zo koud in de ochtend. Ja, dat kan maar, na een half uur ben ik het huis weer uit. Zonde dat de verwarming zo hard heeft lopen blazen, voor een half uurtje warmte. Nou niet zeuren dus.

Buiten.

Een half uur later komt dan nog een domper. Stiekem hoop ik dan toch dat als ik de voordeur open maak dat ik me bij het opstaan, wassen, tandenpoetsen en aankleden heb vergist. Dat ik nog half zou slapen of gewoon even van de wap zou zijn. Dat als ik de voordeur open doe, dat dan de zon zou schijnen en het lekker warm is.

Nope, helaas. Aan de voorkant van het huis is het precies hetzelfde als aan de achterkant. Donker en koud.

Van die dagen.

Dan zijn er ook nog van die dagen dat het gevroren heeft ’s nachts. Schandalig, maar het gebeurt. Dat doen ze, zo maar, zonder overleg. En aangezien ik de kou altijd probeer te vergeten of probeer te negeren schrik ik er ook nog altijd van als de ramen van mijn auto zijn bevroren. Dat krabben past ook helemaal niet in mijn ochtendtijdschema (is dat een scrabble woord?). Ik vind het wel belangrijk dat de ramen goed schoon zijn. Ik wil graag alles goed kunnen zien om me heen. Bijvoorbeeld de mooie mannen in de file naast me.

Schok 5.

Ik moet in de spits ongeveer een uurtje rijden. En na een kwartier is het dan heerlijk warm in de auto. Daar komt ie…schok 5 van de vroege ochtend…de auto uit. Na een uurtje rijden blijkt het niks warmer geworden te zijn. Het vriest nog steeds en ik moet toch zeker 200 meter naar de deur lopen. Voordat ik dan weer binnen ben heb ik het gevoel dat ik bevroren ben.

Herfst.

Maar ik loop op de zaken vooruit. Het is pas herfst, alleen nog de donkere ochtenden, de regen en een beetje kou.

Eigenlijk is het ook erg mooi in de herfst. Honderden fotomomentjes. Mooie bomen, mega paddenstoelen en super luchten. Dus daar hou ik me dan ook aan vast.

En als de winter begint denk ik altijd maar, “over 3 maanden is het weer lente”. Helaas werkt het bij mij dan ook zo, dat als de zomer begint, ik zit te balen dat het over 3 maanden weer herfst is.

Zon.

Geef mij maar altijd zon en warmte. Een dagje geen zon, maar wel warmte mag ook, vooruit dan maar. Het zit er dan ook in dat ik ooit (een mens moet dromen hebben) ga overwinteren in een warm land. Mij maak je blij met zon. Ik ben, geloof ik, ook nooit chagrijnig als de zon schijnt.

Zon, zon, zon.

8 graden was het vandaag, nat en grauw. Niks voor mij.

Maar misschien, heel misschien, is het morgen, als de wekker om 7.00 uur gaat, wel licht buiten en warm. Misschien als ik lief ga slapen, zonder te zeuren…we zullen zien.