Vrouwen kunnen koken. Tenminste dat hebben we vroeger zo geleerd.  Toen ik nog een kleine ik was bleven de moeders thuis om voor de kinderen, het eten, de poets en de strijk te zorgen. Mijn moeder was daarin al iets anders. Ze was overdag thuis en werkte in de avonduren als verpleegster.

Pasta.

Mijn moeder kan koken als de beste, daar kan niemand tegen op en toch kan ik er niks van. Ik probeer het echt wel. Gelukkig kan mijn vriend goed koken en vindt hij het ook leuk om te doen. Maar, hij werkt ook gewoon overdag en als ik dan vrij heb kan ik hem natuurlijk niet ook nog laten koken. Dan ga ik dus zelf aan de slag. Meestal pasta. Het handige aan pasta is dat een groot deel al kant en klaar in het potje zit. Dan nog gehakt, courgette en champignons erbij. Klaar…en de saus kan bij alle pasta’s, penne, macaroni, spaghetti, tortellini en alle andere vormpjes die ze nog bedacht hebben.

Soep.

Een jaartje geleden ben ik me gaan storten op soepen maken. Heerlijk. Groenten soep, die wij vroeger altijd zondagse soep noemde, omdat…ja, we hem altijd op zondag kregen. Courgettesoep: met room en kruidenkaas. Lekker maar oh zo veel calorieën. Broccolisoep ook heel lekker. 10 maanden geleden was ik ook wel weer klaar met soepen maken. Wat een gedoe dat koken.

Aardappelen.

Dan hebben we nog aardappelen, groente en vleesmaaltijden. Dat moet dan ook allemaal tegelijk gaar en warm zijn, het liefst met een sausje. Aardappels schillen kan ik goed, met een dunschiller. Maar het eerste obstakel is dan al, hoeveel? Dus dan doe ik maar wat: ”Die zal er wel 3 lusten, en die 5, hmmm hoeveel honger heb ik? 3 maar over een uur misschien wel 4 aardappels. Dan de groentjes. Meestal doe ik erwten, boontjes of erwtjes en worteltjes uit blik of pot. Als ik echt uit mijn kookbol ga dan komen er verse boontjes, broccoli of spruitjes. Dan moet ik wel eerst mijn moeder bellen hoe lang dat ook weer allemaal op moet staan.

IJs.

Vorige week heb ik een ijsmachine gekocht. Ook leuk. Ik heb nu 2 soorten ijs gemaakt. Een vruchtenijs en een kokosmelkijs. Maar ja net als bij het pasta apparaat, de smoothiemaker, de blender en de broodbakmachine zal de ijsmachine vast ook komen te staan in het leuk-voor-2-maanden-rijtje.

Internet.

Gisteren had ik, na het kokosmelkijs maken, eiwit van 3 eieren over. Ergens achter in mijn hoofd wist ik dat mijn moeder daar vroeger schuimpjes van maakte.  Hoe moest dat ook al weer?

Gelukkig hebben we dan nog internet. Met de i-pad op het aanrecht aan de gang. Eiwit, poedersuiker en citroensap. Eiwit check. Poedersuiker… even door de kasten struinen,.. niks… of, wacht eens. Ergens boven in een keukenkastje staan nog 6 bakjes poedersuiker die nog bij oliebollen hoorde van oud en nieuw. Ha, wie iets bewaard die heeft wat. Nu de citroensap nog. Die heb ik echt niet, maar effe een appje naar een vriendin die langs zou komen, dus..citroensap check.

Buurman.

“Celine, Celine”, de buurman roept over de heg heen. “wil je vijgen uit eigen tuin? Ik heb er zoveel”.  Ons nagerecht wordt heerlijk. Kokosmelkijs, met schuimpjes en vijgen.

Wauw, ik word nog eens een echte kok…Not

Het begint nu toch wel erg op te vallen. De reclames voor datingsites. Mijn interesse werd gewekt door een reclame op tv.

Lexa.

In de reclame van Lexa.nl zit Monique in de tram.  “Monique heeft een drukke baan en weinig tijd om iemand te ontmoeten”, ze zou zo graag een leuke relatie willen. WWWWAAAAATTTTTTT????? Als ze nog niet eens tijd heeft om iemand te ontmoeten, hoe kan ze dan tijd hebben om een relatie op te bouwen???  Het zal wel aan mij liggen…

Second Love.

Dan is er secondLove.nl. Een site voor mensen die zo gelukkig zijn in hun relatie dat ze er mee door blijven gaan en omdat ze zo gelukkig zijn er een liefde bij willen hebben die, zoals de dame in de reclame zegt: ”wel naar me luistert”.     Ja uhhh?????

Pepper.

Pepper.nl , die zijn pas aardig. In de reclame vertellen ze dat je je gratis mag inschrijven. Je krijgt een mailtje met de matches die zij voor je hebben uitgekozen en je kunt leuke mensen, door een soort likeknop, laten weten dat je ze leuk vind. En heb je dan de man of vrouw van je dromen gevonden en wil je daadwerkelijk contact zoeken door een berichtje sturen of te chatten…dan betaal je de hoofdprijs.

Opleiding.

Dan blijken er nog mensen op onze aardbol rond te lopen die zeker weten dat de ware liefde alleen te vinden is in de groep “hoger opgeleiden”. Parship Dating en E-matching springen hier op in. Dan vraag ik me meteen af: Stel ik heb met veel pijn en moeite een VMBO opleiding afgerond en ik schrijf me in bij een van deze 2 sites, zet bij mijn opleiding HBO of Universiteit, gaat er dan een leger van E-matching checken of dat wel zo is???   Not….

Planeet.

Relatieplanet.nl  roepen in hun reclame: ”Anoniem en betrouwbaar”.  Ja, nou kan ik natuurlijk wel een beetje naief zijn, maar anoniem en betrouwbaar samen in een zin klopt volgens mij niet. ”Ik zeg lekker niet wie ik ben, maar je kunt me wel vertrouwen, echt waar.”

Tram.

Volgens mij moet je gewoon iemand tegenkomen, waar dan ook.  Misschien zit ie wel tegenover je in de tram, maar zie je hem niet omdat je de hele tijd naar je telefoon zit te staren omdat er misschien een match op een datingsite voor je is gevonden.

Een latte macchiato voor mij alsjeblieft en een salade kip. Ik zit op het terras na een heerlijke warme dag. Vrienden en bekenden zijn allemaal op vakantie of hebben andere plannen vandaag, dus ik zit alleen op het terras. Mensen kijken. Mijn hobby. Waar komen ze vandaan en wat gaan ze doen. Je kunt van alles bedenken.

Twee jongetjes
Hoe oud zouden ze zijn? 8 en 11 misschien. Donkere mannekes, waar de groep mensen waar ze bij zijn erg om moeten lachen. Zouden ze geadopteerd zijn? De mensen waar ze bij zitten zijn ras echte Limburgers. Oh, de jongens spreken plat Amsterdams, dus nee, niet geadopteerd, tenminste niet door deze mensen. Dan hou ik het maar op vakantiekinderen uit een arm gezin.

Oma
“Ja hoor schat, ik let zaterdag wel op mijn kleinkind”. Dat moet de vrouw verderop op het terras deze week tegen haar zoon gezegd hebben, toen ze vertelde dat ze graag met vrienden wilde gaan uit eten. Vanmiddag zal ze even hebben zitten balen toen haar goede vrienden vroegen of ze mee naar het terras ging vanavond. “Och weet je wat, we leggen hem in de kinderwagen en nemen hem mee.” Ja, daar heeft nu het hele terras last van.
Hij blijft maar huilen. Dan maar op de arm bij oma, dan bij opa en bij de vriendin van oma. Nee het kind wil gewoon heerlijk thuis in z’n bedje liggen. Oma en opa geven het op en gaan toch maar naar huis.

Gezin,
Naast mij zit een gezin met 2 kinderen van een jaar of 12. Het zal me niks verbazen als het een tweeling is. Een jongen en een meisje. Ze vinden er niks aan op het terras. De jongen vindt dat 3 uur op het terras zitten wel erg lang is. Zijn zusje is het met hem eens.
Ze zitten op het vakantiepark Weerterbergen aan de rand van Weert. Vader drinkt een palmpje en moeder een kop thee. Dochter is aan de cristal clear en zoon heeft, denk ik, geen dorst. Hij zit vooral te balen dat ie zijn pc niet mee kon nemen naar het terras.

Rood
Dan de man aan de andere kant van mij. Hij komt net naast me zitten en heeft een vrouw bij zich. Waarschijnlijk zijn eigen vrouw. Jammer dat ze niet tegen hem heeft gezegd, voor ze de deur uit stapte, dat als je een verwassen rode broek aan doet, dat je dan geen fel rode, fluweelachtige schoenen eronder aan moet doen. Dat is toch normaal dat je je partner niet voor lul laat lopen. Maar ja, hij heeft waarschijnlijk ook tegen zijn vrouw gezegd dat de nepnagels die ze zelf heeft opgeplakt “echt heeeeel mooi zitten”.

Modern.
Leuk zijn ze, de twee echtparen aan de andere kant van het terras. Rond de 70 en ze proberen goed met de mode mee te gaan. De dame van een echtpaar heeft ergens opgevangen dat roze weer helemaal hip is en zeker voor mannen. Ze heeft zelf een roze jurkje aan met witte strepen en voor haar man heeft ze voor ze weggingen een zelfde kleur roze poloshirt klaar gelegd op bed. Schattig, maar wel heel roze.

“YESSSSS” klinkt het over het terras. Het gezin gaat weg en de jongen is het er helemaal mee eens zo te horen.

Haar.
De zon is inmiddels achter de huizen gezakt en de vrouw recht tegenover me begint op te vallen. Ze heeft zo’n hele grote zonnebril op en zit continu aan een pluk haar draaien. Ik blijf ernaar kijken. De grote vliegenogen met een hand ernaast die met haar speelt. Voor een slok wijn laat ze de haren even los, maar daarna gaat ze vrolijk met verder, nu met twee handen.

Tijd.
Het is tijd om naar huis te gaan. Ik ben uitgekletst over de mensen om me heen. En wie weet wat ze allemaal over mij hebben geklets. Die vrouw, alleen op een terras, die een salade eet terwijl ze zit te typen op haar ipad. Die met die gekke, lange, gekleurde rok.

Maar dat haar, wauw, volgens mij is ze donderdag naar de kapper geweest. Dat heb ik gelezen in een blog.

Vandaag is het weer zover…2 keer per jaar ga ik naar de kapper. Zoals gewoonlijk vroeg de kapster eerst wat ik wilde. “Nou, uhm, ik wil weer eens af van die strokleur en de strolooks”. “Ja” zegt ze. Ze kijkt bedenkelijk, gaat met haar handen door mijn haren, bekijkt wat plukken apart, kijkt naar de uitgroei en zegt dan: ” Ik haal even mijn collega erbij.”

Eng.
Dat vind ik dan eng. Ze haalt even haar collega erbij, met andere woorden, voor dit haar weet ik even geen oplossing. Haar collega kijkt van 2 stoelen verder. Ik hoor woorden als: uitgroei, dof, grauw, donkere en lichte stukken. Dan legt de collega de föhn weg en komt toch ook even kijken. Ohow, nu denk ik echt dat ik het probleemgeval van de dag ben.

De beslissing.
Uiteindelijke beslissen de dames. 6 met misschien een druppeltje 9 erbij. Uitgroei met de kleur van de vorige keer. “We verven alleen de uitgroei en we doen er highlights in. Dat is veiliger voor ons en mooi voor jou.” “Oooooohhw, veiliger voor jullie?? ooooke dan. Jullie zijn de kenners.”

Zelf.
En ja, natuurlijk heb ik mijn haren de laatste tijd zelf een paar keer onder handen genomen. Eerst in de winter donkerder geverfd. En in de lente alleen de punten blond en wat plukjes in de pony blonder, want dat was hip. Dip dye. En aangezien ik zo hip en modebewust ben, not, moest ik dat ook. Alleen wilde ik het zelf doen, want met mijn lang en dik haar ben ik bij de kapper al snel 80 tot 90 euro kwijt en dat vind ik toch best veel.

Vlechten.
Toen ik daar dan weer aan gewend was, wilde ik weer wat anders en toen kwamen de vlechtjes. Mijn vriendin is daar super goed in. Eerst heb ik in Amsterdam nep haar gehaald voor erbij te vlechten en na 12 uur samen vlechten zaten er 160 vlechten erin. Super mooi, maar loei zwaar. Na 2 weken heb ik er een stuk afgeknipt en toen ging het wel weer. Nog een week later was ik er alweer echt klaar mee en moesten ze eruit.

Na de vlechtjes heb ik het een tijdje aangekeken en er blonde verf ingedaan. Hmmm, niet naar mijn zin, och ja dat lossen we later dan wel weer op. En dat later dat is dus nu.

Klaar.
2 uur heb ik bij de kapper gezeten. Ik weet alles over de kapster, ze gaat bijvoorbeeld over 3 weken op vakantie naar Rhodos, waar haar schoonzusje ook is geweest en een vriendin, nou ja vriendin, iemand waar ze wel eens mee kletst met op stap gaan, heeft een vriend in het buitenland. Ze heeft geföhnd, gestyld en gekruld. Het ziet er schitterend uit. Ze heeft er werk van gemaakt.

Helaas is het 30+ graden buiten en gaan mijn haren meteen in een knot als ik buiten kom.