Een week geleden was alweer de laatste dag van de carnaval in volle gang. Ieder jaar verbaas ik me weer over dit volksfeest. Hoe de een ervan houdt en de ander het haat. 
Houden van:

Nee ik hou er zeker niet van. Degene die er van houden die zijn al sinds november bezig met de vriendengroep om ideeën te bedenken, wagens te bouwen, pakjes te maken en natuurlijk het hele stapschema uit te werken. Er zijn er die het hele jaar geld op zij houden en sparen voor de vier gekste dagen van het jaar. Heerlijk vind ik het om te zien hoe mensen opgaan in dit feest, de vriendengroepen en die ene in z’n eentje. 
Haten: 

Ook haten doe ik het niet. Ik snap het niet altijd even goed. Waarom vliegen mensen me om de nek met carnaval als ze dat de rest van het jaar niet doen? En soms zelfs niet eens iets tegen me zeggen. De plakkerige schmink kan mijn goedkeuring ook niet dragen, haha. Bij andere mag er zo veel op zitten als ze willen, maar op mijn gezicht geen kleverige kleurtjes, die ik waarschijnlijk onbewust al binnen vijf minuten door elkaar heb geveegd na een kriebel op mijn wang. 
Werken:

Dat is voor mij het toverwoord met carnaval, werken. Als het dan toch carnaval is dan kan ik er beter geld aan verdienen dan thuis Netfix zitten kijken. En dan heb ik het geluk dat ik freelancer in Limburg en Brabant ben. Iedereen wil in de carnavalsperiode vrij hebben. Werk zat. Dat werk vind ik dan ook de laatste jaren bij Omroep Brabant, eerst als editor en nu sinds twee jaar als producer. Vijf dagen knallen, niet ziek worden dat kan altijd na de carnaval nog (als het persee moet).
3 uurkes vurraf:

Vijf dagen? Ja ja, in Brabant wordt traditiegetrouw op vrijdag carnaval geopend met 3 uurkes vurraf. Drie uur lang treden een groot deel van de Brabantse artiesten op in Eindhoven en wij zenden dat uit. En wat doet Celine daar dan? Nou, dat zal ik eens vertellen, Celine is artiesten begeleider. Maar waar begeleid ik ze dan in? Ik begeleid ze vanuit de artiestenruimte naar het podium en weer terug. Op het eerste gezicht een makkelijk klusje, maar schijn bedriegd. De artiestenruimte ligt op de tweede verdieping. Daar zien veel artiesten elkaar weer sinds het jaar ervoor. Kussen, knuffelen, drankje, praatje. Een drukte van belang. Ook andere media is aanwezig. NOS, RTL, en er wordt live radio gemaakt door drie verschillende zenders. En iedereen wil de artiesten spreken.
Live:

Wij hebben ook de live televisie uitzending. En live zegt het al, dat kan niet opnieuw dus niemand mag te laat op het podium staan. Dus over tien minuten moeten (ik noem gewoon even een naam) de Lawineboys (van sex met die kale) op het podium staan. Eerst zoeken in de artiestenruimte, ah daar staan ze bij de Snollebolleks. “Gaan jullie mee naar het podium?” “Hey Celine…kus, kus, kus, hoe is ’t meiske?” “Goed hoor, straks kletsen we verder oké nu eerst naar het podium”. “Ja we komen mee.” Twee stappen verder… “Hey de Deurzakkers, mannen hoe is het?” “Heren…” Ik word al wat strenger. “Jullie moeten zo het podium op” “Ja ik kom eraan, ik ben mijn jasje vergeten”. Nog zeven minuten te gaan. We kunnen verder. Voorbij de radiozenders loodsen. “Addie heb je even voor ons” “Nee heeft ie niet, hij moet NU het podium op.” Ik word alweer een stukje vervelender” Met de lift gaan we naar beneden. Nog vijf minuten. Gelukkig komt die meteen, dat wil ook nog wel eens een paar minuten duren. Uit de lift, rechtsaf door het volk dat daar staat te wachten naar buiten “mag ik op de fotooooo?” “Dadelijk, na het optreden.” Honderd meter verderop (“pas op voor de kabels, om het hek heen en daar steekt nog een haakje uit”) de trapjes op naar het podium. Onze podiumregisseuse is altijd blij om mij weer te zien. Dat is zo leuk… want als ze mij ziet zijn de artiesten er ook bij. Nog drie minuten en dan moeten ze het podium op. Erg krap maar ze zijn er. Ik kan weer naar boven om de volgende op te halen.

En dat dan drie uur. De tijd vliegt om en om 22.00 uur be ik weer thuis.

Fijfisjenie Café:

In oktober zijn we al voorzichtig begonnen aan de productie van het Fijfisjenie Café. Blaaskapellen, artiesten, erwtensoep, worstenbroodjes, confetti, slingers, nieuwe ideeën, verrassingen, bier, publiek, bonnen, polsbandjes, decor, presentatie, planning, wegwijzers, promo’s, gasten, items etc etc de komende maanden moet het weer staan als een huis. In vier dagen negenentwintig uur live uitzending maken vanuit ons eigen Fijnfisjenie Café. Barvrouwe Betty van den Oetelaar achter de bar die samen met Jordy Graat de uitzending aan elkaar praat. Veel artiesten komen langs, heel veel. En dan nog per dag minimaal vier blaaskappellen. Tonpraters en worstenbroodjes bakkers aan de bar om te kletsen met Betty. Items van onze verslaggevers Maud en Aijan worden ingestart. 
Regie:

Achter de schermen is het kunst en vliegwerk om alles inelkaar te passen en er een mooi programma van te maken. De samensteller die beslist wanneer wat moet komen en eindverantwoordelijk is voor het programma. De regisseur die niet alleen de regie doet maar ook schakelt en dus verantwoordelijk is voor welke shots er worden gemaakt maar ook dat de juiste in beeld komt. De audiotechniek die ervoor zorgt dat iedereen te horen is en de nummers op tijd worden ingestart. Ze zitten allemaal uren lang in de regie en kunnen er pas uit als er een live optocht of langere samenvatting van een optocht wordt uitgezonden.
Maandag:

En toen kwam de wind. Maandag werden door het slechte weer zo goed als alle optochten in Brabant afgelast. Dit betekend voor de crew geen pauzes meer. Cameramannen/vrouwen die uren en uren met de camera op hun schouders moeten lopen. De mensen in de regie die zeven uur geconcentreerd moeten blijven werken. Een ware marathon. Toppers zijn het. Het productieteam zorgt dat de artiesten op tijd in het café zijn. De kapellen op tijd op het podium staan, de problemen worden opgelost etc ect. 
Artiesten:

En wat waren het er veel. De artiesten die langs kwamen. De Deurzakkers, Lamme Frans, de Lawineboys, Snollebollekes, het Feestteam, de Alpenzusjes, Vieze Jack, One Two Trio, Pater Moeskroen, Rene Schuurmans, Partyfriex, en nog velen meer.
Het was een leuk feestje, nu nog even al die artiesten taggen bij mijn blog en dan ben ik er klaar mee voor dit jaar. 
En waarom ik een week na carnaval deze blog pas schrijf vraag je je af? Dat lees je over een paar dagen in mijn volgende blog.