Daar sta ik dan, langs de kant van de Kennedylaan-Zuid in Eindhoven. De auto op de vluchtstrook met de knipperlichten aan. 300 meter achter me branden nog de lampen van het tankstation en in de verte zie ik de lampen van de volgende al.
De pechhulp heb ik gebeld, nadat ik mijn vriend belde om te ze zeggen dat ik met “pech” langs de weg stond met zijn leaseauto en een vriendin om te vragen waar ik stond. Geen idee hoe die straat heet. Achteraf gezien had ik ook gewoon op de tankbon kunnen kijken, daar staat het ook op.

Eerste auto:
Terwijl ik dan zo in de berm staat denk ik terug aan mijn eerste auto. Een rode met ronde carrosserie. Zonder merk. Ik was 1 jaar en wist toen al dat ik autorijden leuk ging vinden. En jawel hoor, ik vind het leuk. In alle auto’s wil ik rijden, nou ja bijna alle. Liefste de grote SUV’s, Jeeps en Landrovers. De zogenaamde wijvenauto’s liever niet.

Parkeren:
Ik durf ook met heel mijn hart te zeggen dat ik goed kan autotijden en beter kan fileparkeren dan de meeste mannen. En daar ben ik trots op. Al die autorijlessen zijn dan ook niet voor niks geweest. Naast de auto gaan staan waar je achter wil staan. Langzaam achteruit rijden. Als je achterbank bij de achterkant van die auto is indraaien totdat je band bijna de stoep raakt (niet te haaks draaien, wel beetje subtiel). Dan terugdraaien terwijl je langzaam achteruit rijdt et voila.

Tanken:
Vanmorgen reed ik in de leaseauto van mijn vriend. Een dieseltje. Mijn eigen Kia is een benzineauto maar die had een dag vrij gevraagd. ‘S morgens moest ik al tanken maar, had daar zoals gewoonlijk geen zin in zo vroeg. Er zat nog genoeg brandstof in de tank om naar Eindhoven te rijden, ondanks dat het lampje al was gaan branden. Na mijn werk meteen door naar het tankstation op de Kennedylaan om te tanken. Ik heb nog gekeken of ik de goede slang had want je hebt daar gewoon 95 en excellent 95 en dat is echt te duur. 88 euro verder was de tank vol. Afrekenen en wegwezen naar huis. Het is alweer half 8 geweest, ik wil naar huis. Misschien nog even de stad in kijken of er iets te doen is.

Hu?:
Ik rij de weg weer op en toen ineens viel er in mijn hersenpan een kwartje (je weet wel, die 25 cent van vroeger). Het duurde 200 meter ongeveer dat ik me realiseerde dat ik benzine had getankt ipv diesel. Auto langs de kant, motor uit en nadenken. Tankbon erbij, ja benzine…k.t k.t k.t. ANWB bellen, pas níet bij me. In het dashboardkastje ligt een nummer van Roadlease. Die bellen. Binnen een uur komen ze me helpen.

Tellen:
Ik stap uit de auto en ga wachten. Langzaam komt er een hele donkere lucht aandrijven, nou ja langzaam. 10 minuten later regent het heel hard en zit ik weer in de auto.
En wat doe je dan? Ik ging denken aan een blog voor jullie en wat ik dan kon schrijven. Dus ben ik maar gaan tellen. Tellen? Ja tellen, auto’s met iets aan de lampen.

En dit zijn dan de feiten van 35 minuten tellen op een rijtje:
25 auto’s reden zonder licht
12 auto’s reden met stadslicht
12 auto’s hadden een kapotte voor lamp
2 een kapotte achterlamp
3 reden er met alleen mistlampen voor aan
6 met gewone koplampen en mistlamp voor
6 hadden zo’n irritant blauw licht
1 stadsbus had een kapotte voorlamp
1 vrachtwagen had een kapotte voorlamp

En er kwamen 3 motoren langs. Maar dat heeft niks te maken met lampen van auto’s.

Ik heb geprobeerd om daarbij nog de niet-knipperende uitvoegende en invoegende auto’s te tellen maar, dat werd te veel van het goeie. Na 5 minuten gestopt met tellen bij de stand van 5 invoegende en 3 uitvoegende auto’s.

Wil:
Precies na een uur kwam Wil van Roadlease mij “redden”. En toen ik vertelde dat het de auto van mijn vriend was vroeg hij zich hard op af of het bij thuiskomst nog wel mijn vriend zou zijn. “Uh duhu, tuurlijk, het is maar een auto.”

Wil bracht me naar de trein en in de stromende regen liep ik 30 minuten later van station naar huis. Weer een verhaal en blog rijker.