Iedereen heeft ze wel, dromen. Als je zegt dat je ze niet hebt dan geloof ik je gewoonweg niet. Het kunnen de gekste dromen zijn, waarvan je zeker weet dat ze toch niet uitkomen, maar het zijn wel dromen.
Zo wilde ik in een kasteel wonen met vier torens en een lange oprijlaan met lampjes aan de zijkant. Nu, twintig jaar later, moet ik er niet aan denken. Koud, tochtig, veel te groot, veel te veel poetsen en wat een onderhoud heeft zo’n oprijlaan. Mij niet gezien.
Er zijn zo veel dingen wat je graag zou willen doen, hebben of meemaken. Dingen waar je van droomt en die ook gewoon dromen moeten blijven. Mijn vader bijvoorbeeld heeft mijn hele jeugd gezegd dat hij graag een camping in Frankrijk wilde runnen. Ieder jaar weer als we in Frankrijk op vakantie waren kwam dat gevoel weer naar voren. Als we eens met vrienden op een camping stonden dan droomde die vrienden gewoon met hem mee. De waarheid was dat hij graag in Frankrijk was en het super gezellig op campings vond. Dat wil niet zeggen dat je dan ook het harde werk op de camping wil doen.
Wat werk betreft denk ik dat je veel dromen kunt waarmaken, als je maar wilt en geduld hebt. Een aantal jaren geleden heb ik met een EHBO diploma op zak gesolliciteerd voor ambulancechauffeur. Ik werd aangenomen, weliswaar als chauffeur van de huisarts bij de huisartsenpost, maar een mooi opstap voor hetgeen ik uiteindelijk wilde doen.
Een jaar of twee geleden had ik een nieuwe droom. Of hij uit ging komen dat wist ik natuurlijk niet, maar ik wilde heel graag een B&B. Zo’n gezellige, niet al te grootte B&B. Het liefst ergens in Kroatië of Spanje. Daar waar veel warmte en zon is. Nou kan het in Kroatië ook aardig koud zijn, maar daar moest ik mezelf dan maar even overheen zetten. Een B&B waar rust bovenaan staan, niks moet en (bijna) alles mag. Waar schrijvers plek hebben om te werken, waar drukke mensen hun rust vinden. Helaas voor mensen met kinderen, die zouden dan niet welkom zijn, die kunnen beter met het gezin naar de camping in Frankrijk gaan.
Nu zijn we weer twee jaar verder. De wens voor een B&B is er nog steeds. Alleen dichter bij huis. Gewoon in Weert. Wel met het zelfde idee: Bij mijn B&B staat rust op de eerste plaats. Geen gehaast, je hoeft niet voor tien uur je ontbijt te eten, want als je het om elf uur wil kan dat ook. Lekker ontbijt en kleine gerechtjes, goede koffie en thee. Heerlijke luie stoelen bij kasten vol met boeken. Ik denk dat er ook een bubbelbad in de tuin moet staan en als we toch bezig zijn laten we er ook een sauna naast zetten. Een plek voor kampvuur en BBQ zal ook ergens gemaakt worden. Bankjes bij de perkjes met veel gekleurde bloemen. Een vijver met een bruggetje. Ook zullen er kantoorruimtes bij komen voor de harde werkers die rust nodig hebben om meters te maken. Om dat ene verslag af te krijgen of die vergadering voor te bereiden. Of met de hele afdeling vergaderen in de wei en als het regent in de mooi opgeknapt schuur.
Een ruimte voor een masseur en schoonheidsspecialiste voor als je even weg wil dromen. En zo kan ik nog wel twee pagina’s doorgaan.
Nou heb ik een mooie locatie gevonden, maar het staat niet te koop en er woont nog een oude meneer in die boerderij. Nee, ik ga niet aanbellen om te vragen of ik zijn huis mag kopen. Dat zou wel heel suf en brutaal zijn toch? Wie weet wacht ik onbewust op de juiste tijd of op de juiste locatie. Misschien wacht ik wel nergens op en is het gewoon een droom waar ik gelukkig van word.
Maar als de B&B er komt zal deze tekst ergens terug te vinden zijn:
“Hou nooit op met dromen, zelfs als niemand ze gelooft. Want de mooiste avonturen, die beginnen in je hoofd.”