zon – Celine Otten

Jawel hoor, hij is begonnen: Het jaar 2016.

Benieuwd ben ik wat dit jaar me gaat brengen. Heel benieuwd zelfs. De postcodeloterij en de staatsloterijtrekking hebben me dit jaar ook weer overgeslagen. Dus wat dat betreft is het een begin als alle andere jaren.

Zwart/wit:

2015 was een moeilijk blogschrijfjaar voor mij. Veel onderwerpen waar ik over wilde schrijven maar niet durfde. Wat dat betreft ben ik gewoon een beetje een watje. Een blogschrijfster met een mening maar bang is voor de reacties van de mensen die het niet eens zijn met die mening. Dat is wel een dilemma en een leerpunt voor 2016. Omgaan met kritiek.

Ik hoor wel eens vaker dat ik erg zwart/wit denk. Dit is goed, dat is fout en er is niks daar tussen in. Dat is niet alleen lastig voor de mensen om mij heen maar ook vooral voor mezelf. Want ik ben daardoor ook snel verdrietig door bepaalde gebeurtenissen. Bijvoorbeeld het hele vluchtelingen verhaal. Ik ben voor, zij zijn tegen en er is geen middenweg. Ik werk eraan, ik wil graag begrijpen waarom er mensen zijn die tegen zijn. Wil nog niet betekenen dat ik dan ineens switch van mening maar misschien is er ook wel een stukje grijs in deze moeilijke, moeilijke materie.

Januari:

Wat gaat er allemaal gebeuren dit jaar. Ik ben van de lijstjes, mapjes, vakjes, agenda’s en de duidelijkheid. Op vakantie gaan zonder dat ik weet waar ik elke nacht slaap is voor mij nog not done. Maar wie weet wat 2016 me gaat brengen.

In januari ga ik naar Schrijf! 2016 Een dag vol schrijfworkshops en sessies met schrijvers en bloggers. Ik ga een hele dag luisteren, doen, leren en koffiedrinken. Dus mijn volgende blog wordt waarschijnlijk subliem als ik goed oplet. Oh en ik moet nog een knoop doorhakken deze maand.

Februari:

De maand begint met carnaval. Ik doe de productie van vier dagen live uitzendingen vanuit het Fijnfisjenie Café in Brabant. We zijn met een leuk team al maanden bezig met de voorbereidingen en over een maandje is het zover. Daarna ga ik een paar daagjes naar Marrakech. Een plek waar ik altijd al eens naar toe heb willen gaan en daar waarschijnlijk ook een blog over zal schrijven.

Maart:

Maart is nog erg leeg op de agenda, maar ik heb beloofd om begin 2016 een boek uit te geven dus is deze maand ideaal om daar al mijn bloed, zweet en tranen in op te maken. Ook hoop ik dat mijn knie weer dusdanig is opgeknapt dat ik wat kan gaan sporten. Dat de kilo’s iets verminderen.

April:

De lente is begonnen. Er komen weer wat leuke projecten in zicht. Projecten die ik vorig jaar heb gedaan en natuurlijk hoop dat ik ze dit jaar ook weer mag doen. Verder heeft de uitgever (die op dit moment nog moet beslissen dat ie mijn uitgever wordt) mijn boek gelezen en gecorrigeerd en kan ik de aanpassingen gaan verwerken.

Mei:

Mei is dan wel een mooie maand om het boek uit te brengen denk ik zelf. Haha. Of zal ik nog een maand naar Kroatië gaan. Dan zal dat de knoop zijn van de maand januari die ik nog moet doorhakken. Ik heb nog 3 schitterende (waargebeurde met een vleugje fantasie van Celine) verhalen die moeten worden omgezet in drie bestsellers. Deels heb ik ze al opgeschreven maar het grootste deel zit nog in mijn bovenkamer en moet er dringend uit.

Juni, juli en augustus:

Deze maanden gaan staan in het teken van genieten heb ik net besloten. Genieten van de zon, warmte, familie, vrienden, mensen, rust, succes, mijn werk, schrijven, leuke dingen doen en had ik de zon al genoemd?

September:

Altijd een leuke maand om jarig te zijn dus ik denk dat ik ook dit jaar weer jarig ga zijn in september. Hoe zullen we het eens gaan vieren?

Oktober:

Is het alweer herfst?? Tjonge wat gaat het snel. Maar als ik zo mijn vorige maanden eens doorlees wordt ook deze maand een heerlijke maand. Ik heb een prachtig figuur (zie maart), heb mijn eerste bestseller op mijn naam staan (zie mei), ik ben lekker bruin van de zon (zie juni, juli en augustus) en ik heb maanden lang goed gewerkt en leuke projecten gedaan. Dan is ook nog mijn eerste echte roman is bijna klaar.

November:

“wat gaan we doen met kerst? En met wie? Tja, je moet vooruit denken he.

December:

Zou er dit jaar wel sneeuw liggen in december? Ik hoop het niet, tot nu toe vond ik het wel aangenaam de winter. Ik hou niet zo van kou, sneeuw en de zooi na de sneeuw. Dit jaar misschien weer eens een kerstdag naar de sauna. Dat hebben we vorig jaar ook gedaan. Heerlijk. Of misschien een weekje naar de zon. Ook lekker. Nou laat ik dat dan maar eens in augustus bedenken en bespreken indien nodig.

Genieten:

Genieten is mijn toverwoord van 2016. Doen wat nodig is en verder genieten. Als je me even niet ziet of niet weet waar ik ben, dan ben ik aan het genieten.

Zo, je ziet het, voor mij geen verassingen meer in 2016. Behalve 31 januari dan want, dan ga ik iets doen met vriendinnen die niet willen vertellen wat (nog voor mijn verjaardag).

Een heel fijn 2016 voor jullie allemaal met veel geluk en een goeie gezondheid. En ik hoop voor jullie allemaal dat ik meer blogs zal schrijven dan in 2015.

Proost!!!

En dan zit ik in Kroatië heel hard aan mijn eerste boek te schrijven en krijg ik de vraag of er dan geen blog meer komt. ‘Natuuuuurlijk komt er nog een blog’.

Voila:

Rovinj:

Ik kan alleen een blog schrijven over de mooie streek waar ik nu drie weken ben en het mooie weer. De lieve mensen en het lekkere eten. Ik weet niet of jullie daar in Nederland (en al die andere landen waar de Nederlanders mijn blogs lezen. Klinkt wel leuk he.) wel op zitten te wachten. Ik begrijp dat het in Nederland niet zo’n fraai weer is. Toch vertel ik even hoe het hier is. Ik ben hier nu 14 dagen en we hebben een dag regen gehad, voor de plantjes zeg maar. Het kan hier goed waaien maar, dat is wel lekker als het 28 graden is. Ik moet goed oppassen dat ik niet verbrand maar, factor 30 doet wonderen. Het is het derde jaar dat ik in Rovinj ben. Drie jaar geleden was ik hier een week, vorig jaar twee weken en dit jaar drie weken. Wat ik volgend jaar ga doen weet ik nog niet. Vier weken? Het hele seizoen?

Televisie:

De televisie is nog niet aan geweest de afgelopen twee weken. Toch kon ik het gisteren niet laten om het optreden van Nederland op het songfestival te kijken bij uitzending gemist. Ik vind het een afschuwelijk programma en kijk het nooit meer maar, het optreden van de Nederlanders kijk ik altijd terug. Had ik dat deze keer maar niet gedaan en zeker niet zo vlak voor het slapen gaan. Het commentaar dat ik er van te voren over gelezen had was dat ze het beste optreden met nummer had gedaan tot nu toe. Wow, waren de andere dan nog slechter. Ja vooruit het was zuiver maar daar is dan ook alles mee gezegd. Vind ik he, mijn mening. Ze bewoog amper, en ze had zo’n vliegpak-achtig-ding aan en ook nog zwart. Misschien hoopte ze dat niemand haar zag, ofzo. Nou moet ik ook eerlijk zeggen, ik was al niet zo een fan van Trijntje, misschien ben ik daardoor ook wat anti.

Boot:

Eergisteren liepen we door Rovinj. Een kleurrijke stad met oude huizen en geweldig mooie stenen op de paden. Daar kun je onmogelijk met hakken overheen lopen maar, ze zijn schitterend. De haven was anders dan de andere dagen. Alle kleine vissersbootjes waren er gewoon en het was lekker druk. Achter de vissersbootjes, die allemaal aan elkaar vastgebonden zijn en als je achteraan ligt moet je over de andere bootjes klimmen om bij je eigen bootje te komen, doemt een mega groot plezierjacht op. Grote radars bovenop. Ik zie wel dat ie groot is maar als ik erbij sta is ie nog groter dan groot. Hij heet ‘Follow Me V Douglas’. Er zitten twee mannen en twee vrouwen aan boort en ik tel zo gauw drie man personeel. Twee op de boot en een brede kleerkast op de wal bij de loopplank. Spannend, wie zou het zijn? Even googlen dan maar en het thuisfront inschakelen om eens te kijken. Wat een domper is het dan als blijkt dat ie van een verhuurbedrijf is en dat je alles over de boot kunt vinden, behalve wie hem gehuurd heeft. Hij heeft al in de haven van Porec en Trieste gelegen, beide hier in de buurt. Dus het zijn gewoon rijke stinkers die het leuk vinden om te kleine haventjes aan te doen (waar de boot eigenlijk niet in past) waar mensen in een stadje wonen die kei hard werken voor hun geld, om dan ook nog niet van hun boot af te komen om hun geld in het stadje uit geven maar het personeel laten koken. Tenminste, dat denk ik, ik weet dat natuurlijk niet zeker. Wel zou ik graag eens op die boot koekeloeren maar, je moet je schoenen uit doen als je de boot op wilt, tja, en daar kan ik echt niet aan beginnen. Tsssss.

Werken:

En zo hobbelt mijn verblijf in Kroatië een beetje door. Het enige wat ik moet van mezelf is iedere dag een hoofdstuk van mijn boek schrijven en dat gaat tot nu toe goed. Beneden op het terras bij het water zit ik dan onder het genot van een cappuccino te schrijven. De ober, met een moeilijke naam, die ik voor mijn eigen gemak Kruno noem (het is eigenlijk Krunovacavic ofzoiets) komt al met de cappuccino aanzetten als ik kom aanlopen en vraagt als ik weg ga ‘did you had inspiration today? See you tomorrow’

Nieuw boek:

Een paar dagen geleden liep ik door een bos bij de camping en kreeg ik een geweldig nieuw idee voor mijn volgende boek. Wat ik nu aan het schrijven ben zijn verhalen over wat ik heb meegemaakt toen ik werkte bij de huisartsenpost als chauffeur maar, mijn nieuwe boek wordt fictie en eng. Dat is de bedoeling. Ik ben een paar dagen later terug gegaan naar het bos en heb foto’s gemaakt en gefilmd. Dan kan ik me de situatie goed herinneren als ik terug in Nederland ben. Ik hoop dat ik daar kan blijven schrijven. Maar hier lukt het me het beste.

Concentratie:

Nu is het ineens moeilijk om me te concentreren op het afschrijven van boek numero uno omdat het verhaal van nummer twee door mijn hoofd gonst. Misschien ga ik daar ook al aan beginnen.

Misschien ook niet.

Mooi:

Mijn leven voelt goed hier en is maar twaalf uur rijden van Nederland. Het ligt er een beetje aan wat er met de regionale omroepen gaat gebeuren in de toekomst maar wie weet zit ik volgend jaar gewoon vijf maanden op mijn plekkie hier. Dan zijn jullie allemaal van harte welkom en hoop ik jullie mijn liefde voor deze plek over te kunnen brengen.

Maar dan niet allemaal tegelijk komen he, er moet ook nog gewerkt worden.